Yıl 1945. İkinci Dünya savaşı yeni bitmiş, savaş süresince Avusturya yerle bir olmuş, taş taş üstünde kalmamış, harabeye dönmüştür. Ülkenin tekrar toparlanması gerekmektedir. Önde gelenler önce ekonominin düzeltilmesini, Şehirlerin alt yapısının onarılmasını savunuyorlardı. Zamanın Avusturya lideri hayır diyordu. Önce kültür merkezleri, konser salonları, opera bale salonları, tiyatro salonları onarılacak çünkü Avusturya’yı Avusturya yapan bu yapılardır. Önce toplumun moralinin yükselmesi sağlanacak Toplum kimliğine tekrar kavuşacak dedi ve dediği gibi yapıldı
Orhangazi Kültür Merkezi tamamlanmak üzere. Gerçi yılbaşına kadar bitecekti ama olsun geç olsun temiz olsun. İlçemiz Belediye Başkanı Bekir Aydın, teslim aşamasına geldiğini müjdeledi.
Orhangazi için iyi bir hizmet. Doğrusu eksikliği hissediliyordu. Süper bir kazanım.
Bugüne kadar Orhangazi’nin sanatla olan süreci yoksunluk içinde geçmiştir. Eski Belediye Başkanlarından rahmetli Turgut ünlü geniş vizyonluydu ve kültür sanat faaliyetlerine önem vermişti. Bu amaçla terminal binasındaki Şimdi market olan bölümü gençlere bu tür faaliyetler için tahsis etmiş, hasbelkader bu çalışmaların içinde ben de bulunmuştum. Sonraları eski tekel binasında bir bölümü oda tiyatrosu şeklinde hazırlanmış ve yine gençlerin hizmetine sunulmuştu.
Şimdiki devasa yapı konferans, seminer, tiyatro salonu, sanat galerisi, sergi salonu, çalışma salonları olan bir yapı. Kasaba halkı sanatla, kültürle tanışacak buluşacak. Gençler, öğrenciler kültürel ve sanatsal aktiviteler gerçekleştirecekler. Ne bileyim; tiyatro çalışmaları, halk dansları, resim, heykel edebiyat, şiir. Daha neler?
Çok bir şey bekliyor sayılmayız değil mi? Kültür merkezinden başka ne beklenir?
Gazeteci merak eder, sorar, sorgular, araştırır. Biraz da muhaliftir.
Halktan yanadır. Dile getirir, talep eder
Benim merakım; bu merkezde, ayda bir yetişkinlere, çocuklara tiyatro oyunu, opera, bale gösterilecek mi? Çeşitli gösteriler gerçekleştirilecek mi? Sanat konserleri, resitaller düzenlenecek mi? Resim, heykel, fotoğraf sergileri açılacak mı? Kitap imza günleri, söyleşiler düzenlenecek mi?
Düşünsenize: Bir açılış haftası düzenlenmiş. Açılışa Fazıl Say geliyormuş. Reklam panolarında, bil boardlarda Fazıl Say’ın resimleri konulmuş. Görkemli bir konser verecekmiş. Ardından Genco Erkal’ın Dostlar tiyatrosu Shakespeare’i sahneleyecekmiş. Sonrasında bir klasik müzik konseri verilecekmiş. Orhangazi’nin yetiştirdiği tarihçi, yazarların kitapları söyleşi eşliğinde imzalayıp çizerleri sergi açacakmış.
Çok şey mi istiyoruz? Çok değil, hayal etmeli ve gerçekleştirmeli. Çıtayı yüksek tutmalı. Halk sanata doysun.
Tolstoy, “İnsanın bir zamanlar yaşamış olduğu duyguyu, kendinde canlandırdıktan sonra, aynı duyguyu başkalarının da hissedebilmesi için hareket, ses, çizgi, renk veya kelimelerle belirlenen biçimlerle ifade etme ihtiyacından sanat ortaya çıkmıştı” der.
Sanat sürekli yenilikler ve yaratıcılığı destekleyen bir olgudur. Eğitim konusunda da çocukları ve gençleri sanatla iç içe yaşatmak gerekir.
Sanat evrensel bir dildir. Sanatı yaşıyor olmak, sanatla haşir neşir olmak evrensel bir dili konuşuyor olmaktır.
Sanat “insandaki estetik yanın irdelenmesi algılanması duyumsanması sorgulanması ve insan nesne arasındaki güzele varma çabasıdır”. Sanat toplumsal değişmeleri kolaylaştırır; bireylerin anlama düşünme algılama yetilerini açık tutar, duygusal yanlarını harekete geçirir
Güzellikler sanatla yaratılır. Yaşamı yüceltmek, daha anlamlı kılmak sanatla olanaklıdır. Sanat insana yaşamının her kesiminde güç ve zevk verir.
Sanat kişinin duyan, düşünen ve üreten biri olmasını kolaylaştırır.
Sanat kişinin özgüvenin gelişmesine, yeteneklerini keşfetmesine fayda sağlar…
Sanat kişiyi egodan arındırıp toplum ve insanlığı da düşünen bir birey olmasına yardım eder.
Sanat duygusal arınmaya teşvik eder.
Somut bir ödülün yaratılması güveni arttırır ve kişisel değer hissini besler.
Sanatın insanlığın gidişatını etkilemesindeki yeri siyaset ve ekonomiden çok daha fazladır.
