Bir köylü çocuğu olmamdan dolayı ÇİFTÇİLER GÜNÜNÜ es geçemezdim. Hele şu zamanda çiftçilerimizin ve toprağımızın içinde bulunduğu acı durumu dile getirmemek hiç olmazdı.
Ülkemizin karasal büyüklüğünün yüzde otuz biri yani 239 milyon 430 bin 535dekar tarım alanı vardır. Birleşik Krallığın neredeyse toplam karasal alanına yakındır. Ülkemizin en büyük tarım alanına sahip olan Konya ilimiz İsrail’in toplam karasal alanına yakındır. İstanbul’un tarım alanı da Tunceli, Gümüşhane ve Iğdır’dan sonra en küçük tarım alanına sahip 13’üncü tarım alanına sahiptir. Dünyanın en büyük nüfuslu şehirlerinden biri olan İstanbul, tarım alanında ülkemizde en sonlarda ki bir tarım alanına sahiptir.
Çiftçilerimiz toprağa olan bağımlılıkları ile vatana olan bağımlılıkları doğru orantılıdır. Fakat son yıllarda çiftçilerimiz topraklarını terk etmektedirler. Tarımsal üretim girdilerinin çok yüksek olmasından dolayı çiftçi üretmeyi ya bırakıyor veyahut azaltıyor. Üretimden elde ettiği ile bırakın geçinmeyi zarar ediyor. Zarar ettiği içinde üretimden vazgeçiyor. Bu seferde toprağını satmak zorunda kalıyor. Köylünün sattığı bu toprakları da hayatında hiç tarım yapmamış kişiler alıyorlar. Tarımdan anlamadıkları içinde bu topraklar ekilmeden, dikilmeden boş bir vaziyette kalıyorlar. Buda ileriki yıllarımız için tehlikenin bir başka boyutudur.
Bu yıl ki kurban edilen hayvan sayımıza baktığımızda önceki yıllara göre çok fazla miktarda azaldığını göreceğiz. Akaryakıt, gübre, ilaçlama gibi girdilerin çok yüksek fiyatlarda olmasından dolayı köylü hayvanların besleneceği gıda ürünlerini üretemiyor. Üretse de maliyeti yüksek oluyor. Besicilik her geçen gün azalmaktadır. Buna karşın et fiyatları sürekli yükselmektedir. Geçen yıl kilo hesabı 40 -45 liralarda olan kurbanlıklar bu yıl 110-120 lira civarındadır. Böyle giderse önümüzdeki yıllarda ancak beyaz Müslümanlar kurban kesebilecektir. Oysa hayvancılık tarımın ana direğidir.
Büyüklerimiz her ne kadar paramız var ithal ediyoruz,Çiftçimize destek veriyoruz dese de Türk Tarımına ve çiftçisine kimin gözüyle baktığı önemlidir.Onun için onlara bir fıkra ile cevap vermek geçti içimden.
Akıl Hastanesi Başhekimi hastanenin bahçesine güzel bir havuz yaptırmış.İçine su doldurtmuş.Kenarına da bir dürbün yerleştirmiş.Dürbünün merceğine şeffaf yeşil jelatin kaplatmış.Görüş açısını havuza ayarlamış.Hastaları çevresine toplamış.İlk önce kendisi bakmış.Gördüğünü açıklamış.”Arkadaşlar sizde bakın.Memleketin yemyeşil bir cennet olduğunu göreceksiniz.!”Deliler sıraya girip bakmaya başlamışlar.Her bakan deli Başhekim’in dediklerini doğruluyor,memleket adına mutlu oluyormuş.Delilerin az akıllılarından biri,bir gün o yeşil jelatini çıkarıp yerine kırmızı renklisini takmış.Delinin birini çağırıp:”Bak bakalım,ne göreceksin?”demiş.Deli dürbünle bakmış.Cehennem kazanı gibi kıpkırmızı ateşler içinde bir manzara ile karşılaşmış.
Hemen feryadı basmış.
”Ne cenneti yahu,memleket cehennem ateşi içinde yanıyor!..”
Durumu fark eden Başhekim koşa, koşa gelip dürbüne el koymuş”Ve demiş ki”Dürbüne kim muhalefet etti? Son bakanlar muhalefet gözüyle bakmış!…”
Sahi siz çiftçiye kimin gözüyle bakıyorsunuz?
Ağlayarak kutladığımız çiftçiler günümüz kutlu olsun
